Wat is Partneralimentatie

Partneralimentatie is vaak een van de moeilijke punten bij scheiding. Als je ex-partner niet genoeg inkomsten heeft om volledig in het eigen levensonderhoud te voorzien en ook niet in staat is deze inkomsten te verwerven, heb je de plicht om bij te dragen in de kosten. Dit noem je partneralimentatie. De regels zijn ingewikkeld en de berekeningen complex. Maar het kan ook anders.

Hoe wordt partneralimentatie vastgesteld ?

Fair-Scheiden informeert over de regels rond Partneralimentatie en stelt desgewenst berekeningen op
In de wet is niet vastgelegd hoe de partneralimentatie moet worden berekend. Daarom hebben rechters zelf een rekenmethode ontwikkeld: de ‘Tremanormen’. Globaal werkt deze berekening als volgt. Je kijkt naar het inkomen na de scheiding van diegene die om partneralimentatie verzoekt maar ook naar de welstand tijdens het huwelijk of de relatie. Dat noem je de behoefte. Eerst wordt bekeken of diegene niet redelijkerwijs zelf in staat is meer inkomen te verwerven om in die behoefte te voorzien:de verdiencapaciteit. Bijvoorbeeld door (meer) te gaan werken.

Is dat niet mogelijk dan is iemand behoeftig. Als een partner behoeftig is, wil dat nog niet zeggen dat de ander partneralimentatie moet betalen. Als die geen draagkracht heeft en dus niets kan betalen, krijgt de vrager niets, ongeacht de behoefte. Of de ander iets kan betalen hangt af van het inkomen en van zijn of haar eigen uitgave na de scheiding. Met de te betalen kinderalimentatie wordt ook rekening gehouden. Is er daarna nog geld over dan wordt dat geacht beschikbaar te zijn voor de ex-partner.Tenslotte wordt nog gekeken of de partner die het verzoek doet uiteindelijk niet meer geld overhoudt dan de ander.

Het is erg lastig de hoogte zelf te berekenen. Fair-Scheiden informeert jullie over de wettelijke regels en de rekenmethodes. En stelt, als jullie dat prettig vinden, ook de officiële berekening op en presenteert dit aan jullie op een overzichtelijke manier.

Wat is de duur ?

De ‘hoofdregel’ zegt dat partneralimentatie maximaal 5 jaar duurt. Of korter  bij een huwelijk van minder dan 10 jaar; dan duurt de partneralimentatie maximaal de helft van de huwelijksjaren (zijn jullie bijv. 6 jaar getrouwd geweest dan duurt de partneralimentatie 3 jaar).

Er zijn enkele uitzonderingen:

Als jullie samen kinderen hebben dan duurt de partneralimentatie tot het jongste kind 12 jaar is. De partneralimentatie kan dan dus maximaal nog 12 jaar gelden, afhankelijk van de leeftijd van het jongste kind op de datum van jullie scheiding.

Heeft jullie huwelijk méér dan 15 jaar geduurd én krijgt de alimentatieontvanger binnen 10 jaar AOW dan duurt de partneralimentatie tot diens AOW-leeftijd. Dat kan dus maximaal 10 jaar zijn.

Heeft jullie huwelijk méér dan 15 jaar geduurd én is de alimentatieontvanger geboren voor 01-01-1970 én krijgt de alimentatieontvanger pas over meer dan 10 jaar AOW dan duurt de partneralimentatie 10 jaar.

Bij samenloop van de ‘hoofdregel’ en een of meer van de uitzonderingen geldt de langste termijn.

De termijn van de partneralimentatie vangt aan op de dag van inschrijving van de echtscheidingsbeschikking in de registers van de burgerlijke stand. Deze stopt als degene die de partneralimentatie ontvangt weer genoeg inkomsten heeft om van te leven; opnieuw trouwt of gaat samenwonen of als de wettelijke c.q. afgesproken duur is verstreken.  De partneralimentatie stopt ook als degene die de partneralimentatie betaalt de AOW-leeftijd bereikt.

Over de wijze waarop je de alimentatie betaalt kunnen jullie samen afspraken maken.

Het kan ook anders

In plaats van al die ingewikkelde rekensommen kunnen jullie er ook voor kiezen om samen afspraken te maken over de hoogte en de duur van de partneralimentatie. Dus op basis van redelijkheid en billijkheid. Gewoon afspreken wat jullie samen fair en acceptabel vinden. Zonder helemaal dol te worden van alle regeltjes, uitzonderingen en berekeningen. Fair-Scheiden helpt jullie daarbij. We kijken daarvoor naar jullie persoonlijke financiële situatie nu en in de toekomst. Ik reik oplossingen aan hoe jullie zonder al dat gereken afspraken kunnen maken. Alles wordt zorgvuldig besproken. Zodat jullie samen in onderling overleg en weloverwogen afspraken kunnen maken. Afspraken die voor jullie beiden acceptabel zijn.

[/columns ]
Top